In onze atmosfeer wemelt het van de verschillende gassen. Zuurstof is het gas dat we het beste kennen omdat we daar niet lang zonder kunnen. Een aantal van de gassen in onze atmosfeer vormen broeikasgassen.
Definitie bron: GreenFacts: Broeikasgassen zoals koolstofdioxide (CO2), lachgas (N2O), methaan (CH4) en Ozon (O3) zijn gascomponenten ...
Definitie bron Wikipedia: Broeikasgassen zijn gassen in de atmosfeer van de Aarde of een andere planeet met het vermogen om warmtestraling te absorberen en geleidelijk in alle richtingen weer af te geven. Hierdoor dragen ze bij aan het vasthouden van warmte in de atmosfeer en daarmee aan het verhogen en in stand houden van de evenwichtstemperatuur. Dit wordt het broeikaseffect genoemd. De belangrijkste broeikasgassen in de aard-atmosfeer zijn waterdamp, koolstofdioxide (CO2), methaan, lachgas (distikstofmonoxide) en ozon.
Zie je het verschil tussen de twee definities!? Greenfacts noemt waterdamp helemaal niet, Wikipedia start ermee!!!
Elk gas is anders en heeft natuurkundig gezien zijn eigen specifieke fysieke eigenschappen en beïnvloed de opwarming van de aarde op zijn eigen manier. Daarom bekijken we voor de twwee belangrijkste broeikasgassen CO2 en H2O het broeikasmechanisme.
Allereerst is het belangrijk om te weten dat alle voorwerpen en moleculen warmte uitstralen. Deze warmte heet "Black Body Radiation". Deze BBR neemt snel toe met elke graad boven het absolute nulpunt: 0 graden Kelvin. De absolute temperatuur en de temperatuur in Celsius verhouden zich als volgt T(Kelvin) = T(C) + 273. 0° C correspondeert dus met 273 K. Dat betekent dat een heet object als de zon veel meer energie uitstraalt dan een object als de aarde. De energie wordt uitgstraalt binnen een spectrum van golflengten. Voor de zon, met een oppervlaktetemperatuur van ongeveer 6000 K, bestaat het leeuwendeel van de straling uit golflengten binnen het spectrum van zichtbaar licht. Voor de aarde met een gemiddelde oppervlaktetemperatuur van 15° C of 288 K, bestaat het leeuwendeel van de radiatie uit infrarood licht met een maximale intensiteit in de buurt van de frequentie (667 cm‑1 or 15 mm).
Hoe werkt koolstofdioxide (CO2) als broeikasgas?
Nogmaals: Voor de aarde met een gemiddelde oppervlaktetemperatuur van 15° C of 288 K, bestaat het leeuwendeel van de radiatie uit infrarood licht met een maximale intensiteit in de buurt van de frequentie (667 cm‑1 or 15 mm). Dat is precies de frequentie waarbij CO2 veel straling absorbeert.
Waarom absorbeert CO2 niet meer straling waardoor het weinig opwarming geeft?
De atmosfeer van de aarde bevat al veel CO2 waardoor de absorbtie van straling met een golflengte van 667 cm-1 verzadigd is. Verdubbeling van CO2 van 400 naar 800 ppm zal de temperatuur op aarde verhogen met 1 C. Verzadiging betekent: de temperatuurtoename hangt af van het logarithme van de verandering in CO2 concentratie. Om tot een extra 1 C warming te komen, zou de CO2 opnieuw moeten verdubbelen van 800 naar 1600 ppm. Bij het huidige tempo van CO2-concentratie toename van 2 ppm/year, zou het ongeveer 2 eeuwen duren om de CO2 te verdubbelen tot ppm.
De toename van CO2 heeft dus weinig direct effect op de opwarming van de aarde. Maar, is er dan een indirect effect?
Wat is het effect van een kleine temperatuurtoename, veroorzaakt door CO2, op de hoeveelheid waterdamp in onze atmosfeer?
Waterdamp is het belangrijkste broeikasgas. Waterdamp geeft veel meer broeikaseffect dan CO2. En hoe komt dat? Waterdamp absorbeert een veel breder spectrum aan straling dan CO2 en de atmosfeer bevat bijna 100 maal zoveel H2O dan CO2 moleculen. Zonder waterdamp zou de aarde bedekt zijn met ijs en zou er nauwelijks leven mogelijk zijn.
Deze vraag staat bekend als "het water feedback effect" en is moeilijk om in te schatten. De versterking van de 1° C opwarming veroorzaakt door het verdubbelen van de CO2 varieert van nul (voor het geval de atmosferische H2O niet verandert) tot ongeveer 60%, als je aanneemt dat de relatieve luchtvochtigheid niet zal veranderen. Dit leidt tot verschillende theoretische voorspellingen die ons er toe dwingen om naar de praktijk te gaan kijken: onze atmosfeer. Observaties/metingen, gewoonlijk gedaan met behulp van grote hoogte luchtballonnen en satelieten satellites, tonen geen significante toename van in waterdamp over de afgelopen 50 jaar. Dat maakt het erg twijfelachtig of het "water-feedback effect" wel bestaat.
Wat is het effect van een kleine temperatuurtoename, veroorzaakt door CO2, op de bewolking van onze aarde?
De vorige vraag had betrekking op waterdamp en niet op WOLKEN. Je kunt je afvragen of meer atmosferische waterdamp meer wolken, dikkere wolken, hogere Cirrus-wolken zal produceren in tegenstelling tot lagere Cumulus-wolken. Wolken hebben zeker invloed op de temperatuur. Overdag daalt de temperatuur wanneer een wolk de zon blokkeert, terwijl 's nachts wolken het oppervlak verwarmen door als een deken het ontsnappen van warmte te blokkeren. Iedereen realiseert zich dat wolken cruciaal zijn voor wat er met het klimaat zal gebeuren. Helaas staat ons begrip van dit onderwerp nog in de kinderschoenen.
Waarom is de rol van oceanen belangrijk om het klimaat te begrijpen?
Een vloeistof zoals water heeft een veel hogere dichtheid dan lucht en kan daarom veel meer thermische energie opnemen die door zeestromingen wordt getransporteerd. De meest bekende is de Golfstroom die warm water van de Golf van Mexico naar Noord-Europa transporteert. Dit is de reden waarom landen als Nederland een veel warmer klimaat ervaren dan gebieden op vergelijkbare breedtegraad zoals Labrador (provincie in Noord-Oost Canada).
De temperatuur van het zeeoppervlak van de oceaan varieert in de tijd. Een van de bekendste is de zogenaamde El Nino Southern Oscillation (ENSO), die een verandering van de temperatuur van het zeeoppervlak in de zuidelijke Stille Oceaan beschrijft. Soms spreidt een diepe poel van warm water in de buurt van Australië zich uit richting Zuid-Amerika. Dit verwarmt op zijn beurt de lucht, wat leidt tot aanzienlijke neerslagveranderingen langs de westkust van Noord- en Zuid-Amerika. Helaas is het niet mogelijk om ENSO en andere oscillaties zoals de Noord-Atlantische Oscillatie (NAO) te voorspellen. Deze temperatuurschommelingen zijn al eeuwen bekend. In het geval van de NAO wisten de Vikingen dat relatief koude Europese winters overeenkwamen met warmere winters in Groenland/IJsland en vice versa.
Bron: https://clintel.org/interview-with-william-van-wijngaarden/
Leestip 2: https://skepticalscience.com/water-vapor-greenhouse-gas.htm